مهارت های آموزش کودکان

کودکان با ارزش ترین سرمایه ملی هر کشوری هستند زیرا آینده ی هر ملتی در گرو آن هاست. از این رو وظیفه ما پرورش نسلی است از کودکان سالم که اصول فرهنگی، ارزش ها و هویت ملی را حفظ و از ظرفیت های خود در جهت پیشبرد اهداف کشور استفاده نمایند.

نیاز ما، آگاهی والدین نسبت به اهمیت مراقبت از کودکان در سنین خردسالی است. فراهم نمودن محیط مناسب و توجه به رشد همه جانبه ی کودکان، در عملکرد مغز، ادراک، توانایی یادگیری، حافظه ی کوتاه مدت و بلند مدت کودکان تأثیر می گذارد.

بدین ترتیب کودکانی که از مراقبت های دوران کودکی خود بهره مند بوده اند آمادگی مناسب برای ورود به دبستان را دارند و در مدرسه دانش آموزان موفق تری هستند و در آینده در زندگی خانوادگی و اجتماعی موفقیت های قابل توجهی خواهند داشت.
دوران اوایل کودکی سریع ترین دوران رشد و نمو در زندگی بشر است. اگر چه هر کودکی سیر تکاملی خود را طی می کند، ولی تمام کودکان از مراحل قابل شناخت رشد و تغییرات فیزیکی، شناختی و احساسی گذر می کنند. برخورد با کودک در دوران اولیه زندگی به این نکته مهم می پردازد که کودکان بهترین پاسخ ها را به روشهایی که آنها را با نحوه پیشگیری مواجه می کند می دهند. هر چه کودکان رشد می کنند و بزرگتر می شوند، به اشکال متفاوتی از تعامل و تحریکات محیطی برای توسعه توانمندی های خود نیازمندند. در هرسنی تأمین نیازهای اولیه سلامتی و تغذیه ای اساسی است.

در واقع حق طبیعی هر کودک است که به حداکثر رشد و نمو خود برسد. علت رشد نامناسب کودک به دو دسته ی عضوی و غیر عضوی تقسیم می شود که علل غیر عضوی خود به 4 گروه اصلی تقسیم می شوند:
1- مشکلات مربوط به روابط شیر خوار با مادر

2- مشکلات خانوادگی

3- مشکلات اقتصادی، اجتماعی و تنش ها

4- مشکلات تغذیه ایمشکلات تغذیه ای کودک را به سوئ تغدیه سوق می دهد و مهمترین و مؤثرترین روش، مداخله در مشکلات تغذیه ای آموزش است. سرمایه گذاری برای کودکان در سنین پائین روی کاهش میزان مردودی در مدرسه، ترک تحصیل، کاهش ناهنجاری های اجتماعی نقش مؤثری داشته است. والدین می توانند به راحتی شرایط مناسب را برای کودک فراهم کنند و تکامل کودک را تسهیل نمایند. مثلاً: از به کار بردن وسایلی که سبب محدود شدن حرکات کودک می گردد (مثل پارک کودک در اتاق یا رورؤک) بپرهیزند و حتی مطلوب تر این است که کودک بتواند در دمای مناسب در محیط با بدن لخت از تحریکات مناسب محیطی (مثل گذاردن در لگن آب و بازی در آن) برخوردار شود.

به این منظور باید سلامتی کودک تأمین شود، در محیطی شاد بزرگ شود، تغذیه مناسبی داشته باشد، احساس کند والدین و مراقبین دوستش دارند و از او حمایت می کنند. او باید احساس کند که می تواند منظور و احساس خود را به دیگران منتقل کند و دیگران می فهمند که چه می خواهد. همچنین باید امکان تجربه کردن دنیای پیرامون خود را از طریق بینایی، بویایی، شنوایی، لامسه و چشایی و فرصت جست و جوی دور و بر را داشته باشد و بداند که در اطرافش چه می گذرد.